شرح دعای روز سوم ماه مبارک رمضان

خداوندا همه را از خواب غفلت بیدار کن


اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی فِیهِ الذِّهْنَ وَ التَّنْبِیهَ وَ بَاعِدْنِی فِیهِ مِنَ السَّفَاهَةِ وَ التَّمْوِیهِ‏وَ اجْعَلْ لِی نَصِیباً مِنْ کُلِّ خَیْرٍ تُنْزِلُ فِیهِ بِجُودِکَ یَا أَجْوَدَ الْأَجْوَدِین‏

خدایا در این روز مرا هوش و بیدارى نصیب فرما و از سفاهت و جهالت و کار باطل دور گردان و از هر خیرى که در این روز نازل مى‏فرمایى مرا نصیب بخش به حق جود و کرمت اى جود و بخشش دارترین عالم.

شرح فرازهای دعا

اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی فِیهِ الذِّهْنَ وَ التَّنْبِیهَ وَ بَاعِدْنِی فِیهِ مِنَ السَّفَاهَةِ وَ التَّمْوِیهِ

خدایا در این ماه رمضان روزی کن که من هوشیار بشوم و حافظه پیدا کنم و از خواب غفلت بیدار بشوم ! انسان اگر بیدار بشود خیلی لذت می برد، نوع انسان ها در غفلت هستند لذا در ماه رمضان از خدا درخواست کنید که از خواب غفلت بیدار شویم

علت ضعیفی حافظه

یکی از نعمت های بزرگ خدا ذهن است در این دعا از خدا درخواست ذهن و حافظه می‌کنیم، اگر می‌بینید حافظه ضعیف است و حافظه درست و حسابی نداریم علت آن گناه است ؛ به نامحرم که نگاه کنی حافظه می رود .

شعر :

شَکوتُ الی وَکیعٍ سوَء حِفظی

فَارشْدنی اِلی تَرِک المعاصی

و ذلِکَ  اَن حَفِظَ  العِلم فَضل

وَ فَضل اللهُ لایوتی   لِعاصی  [2]

شخصی به دانشمندی مراجعه می کند و می گوید ؛ من حافظه ندارم آن دانشمند گفت: گناه نکن و علت آن را هم ذکر کرد و گفت : علم یک نوع فضیلت و برتری است و خدا این برتری را به شخص گنهکار نمی دهد لذا کسی که اهل گناه است مجتهد و ملا  نمی شود و اگر بخواهد ملا بشود و به درد مردم بخورد باید حافظه داشته باشد و لازمه آن ترک گناه است

خاطره :

مرحوم آیت الله بروجردی گاهی در درس شعر های سیوطی می خواندند ؛ با این که حدود هفتاد الی هشتاد سال از زمانی که سیوطی می خواندند و مجتهد شده بودند فاصله بود، ولی به علت دوری از گناه از حافظه بسیاری قوی برخوردار بودند.

دعایی برای تقویت حافظه

پس از خدا؛ حافظه بخواهیم و ترک گناه کنیم ؛ این دعا را هم بعد از هر نماز بخوانید « سبحان من لایعتدی علی اهل مملکته ...»[3] که باعث تقویت حافظه می شود ؛ قرآن حفظ کنید؛ حافظه زیاد می شود ؛خواندن آیت الکرسی  حافظه را زیاد می کند و...

در ادامه دعای روز سوم از خدا طلب بیداری از خواب غفلت میکنیم

وَ بَاعِدْنِی فِیهِ مِنَ السَّفَاهَةِ وَ التَّمْوِیهِ

خدایا در این روز مرا از کارهای  باطل  و سفیهانه دور گردان ؛ غیبت نکنم ، دروغ نگویم و .. «سفاهت به معنای ؛ کار بی خردانه و بچگانه است.

وَ اجْعَلْ لِی نَصِیباً مِنْ کُلِّ خَیْرٍ مِنْ کُلِّ خَیْرٍ تُنْزِلُ فِیهِ

خدایا هر کار خیری که در ماه رمضان نازل کرده ای نصیبی از آن کار خیر به من برسان.

شیطان چگونه از ما دور می‌شود

 رسول خدا فرمود : آیا شما را خبر ندهم  به اموری که اگر به آن امور عمل کنید شیطان از شما دور می شود؛ مثل دور بودن مشرق از مغرب ؟!

اصحاب گفتند : بله یا رسول الله

حضرت فرمودند : روزه بگیرید چرا که روزه صورت شیطان را سیاه می کند 

یکی از کار های خیر روزه  گرفتن است از خدا بخواهیم که در ماه رمضان مریض نشویم و توفیق روزه داری داشته باشم یکی از کار های خیر دیگر صدقه است؛ صدقه دادن هم پشت شیطان را می شکند « و کَسْرَ ظَهره » و در ادامه آمده  است مواظبت بر عمل صالح ؛ نماز شب و دوستی با خدا  و استغفار ریشه  شیطان را قطع می کند

و در آخر حدیث گفته شده است« و ل‍ِکلِ شیٍ زکات  و زکاتُ الابدان الصیام » که هر چیزی زکاتی دارد و زکات بدن های شما روزه است.   [4]

وَ اجْعَلْ لِی نَصِیباً مِنْ کُلِّ خَیْرٍ تُنْزِلُ فِیهِ بِجُودِکَ یَا أَجْوَدَ الْأَجْوَدِین

خدایا هر خیری که در ماه رمضان نازل می‌کنی برای من نصیبی از آن خیر قرار بده به جود و بخشش خودت ای کسی که جود و بخششت از همه بخشندگان بیشتر است.



[1] - اقبال الاعمال ؛ سید بن طاوس  ص 123

[2] - « المستطرف فی کل فن مستطرف» ص 29 باب چهارم

 

[3] -  «مستدرک‏الوسائل ج : 5 ص : 78»  عَنِ النَّبِیِّ ص قَالَ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع إِذَا أَرَدْتَ أَنْ تَحْفَظَ کُلَّمَا تَسْمَعُ وَ تَقْرَأُ فَادْعُ بِهَذَا الدُّعَاءِ فِی دُبُرِ کُلِّ صَلَاةٍ وَ هُوَ «سُبْحَانَ مَنْ لَا یَعْتَدِی عَلَى أَهْلِ مَمْلَکَتِهِ سُبْحَانَ مَنْ لَا یَأْخُذُ أَهْلَ الْأَرْضِ بِأَلْوَانِ الْعَذَابِ سُبْحَانَ الرَّءُوفِ الرَّحِیمِ اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِی فِی قَلْبِی نُوراً وَ بَصَراً وَ فَهْماً وَ عِلْماً إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ »

ترجمه : پیامبر اکرم ( صلی اله علیه و آله و سلم)  در این حدیث خطاب به امیر المومنین  علی بن ابیطالب ( علیه السلام ) می فرمایند : ای علی  ؛ اگر میخواهی که هر چیزی را که می شنوی  و مطالعه و قرائت میکنی بخاطر بسپاری بعد از هر نماز این دعا را بخوان « سبحان من لا یعتدی ...»

[4] - « اصول کافی  ج 4 ص 62 »  عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِیرَةِ عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ أَبِی زِیَادٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَنْ آبَائِهِ )ع (أَنَّ النَّبِیَّ )ص( قَالَ لِأَصْحَابِهِ أَ لَا أُخْبِرُکُمْ بِشَیْ‏ءٍ إِنْ أَنْتُمْ فَعَلْتُمُوهُ تَبَاعَدَ الشَّیْطَانُ مِنْکُمْ کَمَا تَبَاعَدَ الْمَشْرِقُ مِنَ الْمَغْرِبِ قَالُوا بَلَى قَالَ الصَّوْمُ یُسَوِّدُ وَجْهَهُ وَ الصَّدَقَةُ تَکْسِرُ ظَهْرَهُ وَ الْحُبُّ فِی اللَّهِ وَ الْمُوَازَرَةُ عَلَى الْعَمَلِ الصَّالِحِ یَقْطَعُ دَابِرَهُ وَ الِاسْتِغْفَارُ یَقْطَعُ وَتِینَهُ وَ لِکُلِّ شَیْ‏ءٍ زَکَاةٌ وَ زَکَاةُ الْأَبْدَانِ الصِّیَامُ

شعري از امير عاملي در وصف امام زمان(عج)

ماه كنعاني برون آ‌ از نقاب
تا شود در ملك هستي انقلاب
اي سراپا ناز مستوري چرا؟
چون وصالت هست اين دوري چرا؟
آسماني مرد! اي نور نبي (ص)
ذوالفقار حيدري شور علي (ع)
اي ولي از عاشقان دوري مكن
شوعيان وصل مستوري مكن
در زمان غيبتت اي مهربان
ناله‌ها چون شعله شد بر آسمان
مسجد و محراب آتش مي‌زنند
اين منافق‌هاي دون بسكه بدند
بد به ماند بد به عالم مي‌كنند
جشن را اندوه و ماتم مي‌كنند
چند تايي نخبه نادان هنوز
يار شب گرديده‌اند و خصم روز
روز يعني نايبت سيدعلي
اين چراغ راه دين نور نبي (ص)
با نگاه كينه او را ديده‌اند
از امام و از شما رنجيده‌اند
يا بريدند از شهيد و انقلاب
يا كه دشمن كشته با گل‌هاي ناب
آفتاب معرفت مهدي بود
جملگي باشد نود او هست صد
«صد چو پيش آيد نود هم پيش ماست»
منتظر بر تو دل درويش ماست
از مريدانت نظر هرگز مگير
ما مريديم و شما هستيد پير
پير راهيد اي امام مهربان
زين سخن داند همه كون و مكان
عده‌اي خصمند با ايران ما
يار دشمن كشته خصم جان ما
رفته با بيگانه ساغر مي‌زنند
نيشها بر ما و رهبر مي‌زنند
رهبر اما مهرباني مي‌كند
نام خود را جاوداني مي‌كند
اي امام اي آسمان پيماي ما
اي سبب بر شوق و هم غوغاي ما
جلوه كن آمد زمان جلوه است
شد زمان امتحان و جلوه است
امتحان كن تا منافق گم شود
امتحان كن تا بيني خوب و بد
ما ولايت را مددكار آمديم
ما عاشق اوييم آيا ما بديم؟
نايبت سيدعلي را عاشقيم
دشمن خصم و ولي را عاشقيم
از ولايت تا تو راهي روشن است
هركسي غير از ولي اهريمن است
اين فقيهان جان فشاني مي‌كنند
با خلايق مهرباني مي‌كنند
جمله با وحدت به دنبال ولي
رهسپارند با سيدعلي
هست رهبر را به سر عشق شما
اي امام حق عزيز آشنا
يوسف زهرا خريدار توايم
همچنان حلاج بر دار توايم
هركجا هستي دعايت مي‌كنيم
جان نثار ردپايت مي‌كنيم

نشانه‏هاى ظهور

یكى از باورهاى مشترك میان همه ادیان الهى، اعتقاد به ظهور منجى و رهاننده‏اى است كه مى‏آید و جهان را مملو از نور و نیكى مى‏كند. ظهور این منتظر نیز با وقایع و حوادثى خاص توأم است كه در منابع ادیان مختلف، كم و بیش مشابهت‌هایى میان آنها دیده مى‏شود. این مقاله نگاهى تطبیقى به برخى نشانه‏هاى ظهور در اسلام و مسیحیت دارد كه مورد بررسی قرار می‌گیرد.
 
نشانه‏هاى ظهور
رخدادهایى كه بر اساس پیش‏بینى معصومین(علیهم السلام) در آستانه ظهور موعود(عج) پدید خواهند آمد، نشانه‏هاى ظهورند و اگر چه زمان ظهور بر هیچ ‏كس روشن نیست اما، تحقق این نشانه‏ها نویدبخش نزدیكى ظهور است.

در روایات اسلامى نشانه‏هاى ظهور به دو دسته نشانه‏هاى حتمى و نشانه‏هاى غیر حتمى تقسیم شده‏اند. علائم حتمى ظهور آنهایى هستند كه تحققشان بدون هیچ قید و شرطى الزامى است؛ اما علائم غیر حتمى، نشانه‏هایى هستند كه ممكن است تغییر یابند و یا به كلى حذف شوند.

در سخنان عیسى مسیح (علیه السلام) و نیز نوشته‏هاى رسولان او نشانه‏هایى از هر دو گونه ذكر شده است كه با آنچه در روایات ما آمده، هماهنگی‌هاى كلى دارد. برخى از این نشانه‏ها عبارتند از:

علامه مجلسى، در باب نشانه‏هاى ظهور، روایتى را از امام صادق (علیه السلام) آورده كه در آن، بیش از یكصد نوع گناه و انحراف اخلاقى، اجتماعى، اعتقادى و فرهنگى كه در دوران غیبت، دامنگیر جوامع اسلامى مى‏شود، پیشگویى شده است. از جمله: رشوه‏خوارى، قماربازى، شرابخوارى، زیاد شدن زنا، لواط، قطع صله رحم، سنگدل شدن مردمان، اهتمام مردم تنها به شهوت و شكم، از میان رفتن شرم، نپرداختن زكات و خمس، كم‏فروشى، بى‏اعتنایى به اوقات نماز، آراستن مساجد به زیورآلات، گزاردن حج‏ به انگیزه‏هاى مادى و براى غیر خدا، رعایت نكردن احترام بزرگترها، پیروى از ثروتمندان، صرف كردن سرمایه‏هاى عظیم در فساد و ابتذال و بى‏دینى، چاپلوسى و تملق‏گویى و ...

1- صیحه آسمانى:
یكى از حوادثى كه در فاصله كمى از قیام مهدى منتظر (عج) رخ مى‏دهد، ندایى است كه از آسمان برخاسته و نام حضرت قائم را به گوش تمام جهانیان مى‏رساند. شیخ طوسى، نعمانى و شیخ صدوق در كتاب‌هاى خود روایات زیادى را در این مورد نقل كرده‏اند كه در اینجا به یك مورد اشاره مى‏شود:

نعمانى به سند خود از امام محمد باقر (علیه السلام) چنین نقل مى‏كند: (1)

«آن نداى آسمانى بر نخواهد خاست مگر در ماه رمضان كه ماه خداست. آن ندا از جبرئیل است كه خطاب به مردم سر داده مى‏شود و نام قائم را در همه جا طنین‏انداز مى‏سازد تا آنجا كه همه ساكنان زمین از شرق تا به غرب آن ندا را خواهند شنید. از وحشت ‏شنیدن آن ندا هر كس كه در خواب فرو رفته بیدار شده و هر كس برپا ایستاده ناچار به نشستن مى‏شود و هر كس بر زمین نشسته به ناگاه از جاى برمى‏خیزد. پس رحمت الهى بر كسى باد كه این ندا را بشنود و به آن پاسخ گوید.»

در باور مسیحیان نیز از نشانه‏هاى آمدن منجى، ندایى است كه از آسمان برمى‏خیزد و یاران مسیح را گرد هم مى‏آورد:

و سرانجام نشانه آمدن من در آسمان ظاهر خواهد شد. آنگاه مردم دنیا مرا خواهند دید كه در میان ابرهاى آسمان، با قدرت و شكوهى خیره كننده مى‏آیم و من فرشتگان خود را با صداى بلند شیپور خواهم فرستاد تا برگزیدگان مرا از گوشه و كنار زمین و آسمان گرد آورند. (2)

2- آتشى از آسمان:
در بعضى از روایات اسلامى به آتش زرد و سرخ خامى اشاره شده كه از مقدمات ظهور حضرت مهدى (عج) است. از امام صادق (علیه السلام) روایت ‏شده كه فرمود:

وقتى آتش بزرگى از سوى مشرق مشاهده گردید كه در بعضى شب‌ها بالا مى‏آید، در آن هنگام گشایش كار مردم پدید مى‏آید و این آتش اندكى قبل از ظهور قائم خواهد بود. (3)
و از امام باقر (علیه السلام) روایت ‏شده كه فرمود:

وقتى از جانب مشرق آتشى بزرگ و سرخ خام مشاهده نمودید كه سه یا هفت روز بالا مى‏آید. در آن هنگام به خواست‏ خدا منتظر فرج آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) باشید و خدا عزیز و حكیم است. (4)

در نسخه خطى ابن حماد از ابن معدان نقل شده است كه گفت: (5)

وقتى در ماه رمضان ستونى از آتش از جانب شرق در آسمان مشاهده نمودید تا مى‏توانید مواد غذایى و خوراك تهیه نمایید كه آن سال قحطى خواهد بود.

در انجیل لوقا نیز از آتشى شبیه آنچه در روایات اسلامى آمده به عنوان نشانه‏اى از ظهور یاد شده است:

در آن زمان، دنیا مانند زمان لوط خواهد بود كه مردم غرق كارهاى روزانه‏شان بودند، مى‏خوردند و مى‏نوشیدند و خرید و فروش مى‏كردند، مى‏كاشتند و مى‏ساختند تا صبح روزى كه لوط از شهر سدوم بیرون آمد و آتش گوگرد از آسمان بارید و همه چیز را از بین برد. بلى به هنگام بازگشت من، اوضاع دنیا به همین صورت خواهد بود. (6)

3- خروج دجال:
این نشانه، در كتاب‌هاى اهل سنت، از نشانه‏هاى برپایى قیامت دانسته شده است ولى در منابع روایى شیعه، از نشانه‏هاى ظهور به شمار مى‏رود. بر اساس آنچه از ظاهر اخبار استفاده مى‏شود، دجال فردى است كه در آخرالزمان و پیش از قیام مهدى (عج) خروج مى‏كند و غیر عادى است و با انجام كارهاى شگفت‏انگیز جمع زیادى از مردم را مى‏فریبد و سرانجام به دست عیسى مسیح (علیه‌السلام) در كنار دروازه «در» در منطقه شام به هلاكت مى‏رسد. (7)

پیامبر اكرم (صلی الله علیه و آله) مى‏فرماید:

قیامت ‏برپا نمى‏شود، تا وقتى كه مهدى (علیه السلام) از فرزندانم قیام كند و مهدى (عج) قیام نمى‏كند، تا وقتى كه شصت دروغگو خروج كنند. (8)

یا مى‏فرماید:

پیشاپیش برپایى قیامت، خروج دجال است و پیش از دجال، سى دروغگو، یا بیشتر خروج خواهند كرد. (9)

در كتاب مقدس نیز اطلاعات جامعى پیرامون دجال آمده است. البته واژه دجال (antichrist) تنها در مسایل یوحنا وارد شده اما ادعا شده است كه در مكاشفه یوحنا، وسایل پولس و با صراحت كمترى در اناجیل و كتاب دانیال نیز مترادف‌هاى این واژه به كار رفته است. (10)

در مسایل یوحنا آمده است:

فرزندان عزیزم، پایان دنیا نزدیك شده است. شما حتما درباره ظهور دجال كه دشمن مسیح است چیزهایى شنیده‏اید. حتى الان نیز مخالفین مسیح همه جا دیده مى‏شوند. (11)

یوحنا نیز از چندین دجال سخن مى‏گوید ولى بین دجالان بسیار و یك دجال فرق مى‏گذارد:

دجال مى‏آید. الحال هم دجالان بسیار ظاهر شده‏اند. (12)

امام باقر (علیه السلام) مى‏فرماید:

براى مهدى ما، دو نشانه است كه از هنگامى كه خداوند آسمان‌ها و زمین را خلق فرمود، سابقه ندارد: خسوف در اول ماه رمضان و كسوف در نیمه همان ماه.

4- خسوف و كسوف:
یكی دیگر از نشانه‏هاى ظهور، كسوف در نیمه ماه رمضان و خسوف در آخر و یا اول همان ماه است كه در احادیث فراوانى از آنها نام برده شده است .

امام باقر (علیه السلام) مى‏فرماید:

براى مهدى ما، دو نشانه است كه از هنگامى كه خداوند آسمان‌ها و زمین را خلق فرمود، سابقه ندارد: خسوف در اول ماه رمضان و كسوف در نیمه همان ماه. (13)

در منابع مسیحى نیز سخن از خورشید گرفتگى و تیرگى ماه به عنوان نشانه‏هاى ظهور به میان آمده است:

پس از این مصیبت‌ها، خورشید تیره و تار خواهد شد و ماه، دیگر نخواهد درخشید، ستاره‏ها خواهند افتاد و آسمان دگرگون خواهد شد. آنگاه تمام مردم، مرا خواهند دید كه در ابرها با قدرت و شكوه عظیم مى‏آیم. (14)

5- جنگ‌هاى خونین و قتل‌هاى فراوان:
روایت‌هاى اسلامى خبر از وقوع جنگ‌ها، فتنه‏ها و آشوب‌هاى گسترده و فراوان در آخرالزمان و در آستانه ظهور امام مهدى (عج) مى‏دهند، فتنه‏هایى كه پى‏درپى مى‏رسند و سرزمین‌هاى بسیارى را در برمى‏گیرند.

پیامبر اكرم (صلی الله علیه و آله) از این فتنه‏ها چنین یاد مى‏كنند:

فتنه‏اى به پا مى‏شود و به دنبال آن فتنه‏اى دیگر برمى‏خیزد. فتنه اولى در مقایسه با دومى همانند تازیانه خوردن است در مقایسه با ضربات لبه تیز شمشیر! سپس فتنه‏اى پدید مى‏آید كه همه محرمات در آن حلال شمرده شود، آنگاه خلافت‏ به بهترین مردم روى زمین مى‏رسد در حالى كه او در خانه‏اش نشسته باشد. (15)

و نیز در جایى دیگر فرمودند:

بعد از من چهار فتنه بر شما فرود آید كه در اولى خون‌ها مباح مى‏شود، در دومى خون‌ها و ثروت‌ها مباح مى‏گردد، در سومى خون‌ها و ثروت‌ها و ناموسها مباح مى‏شود و در چهارمى آشوبى كور و كر جهان را مضطرب مى‏سازد. (16)

در منابع مسیحى نیز به وقوع جنگ‌ها و قتل‌هاى فراوان اشاره شده است:

از دور و نزدیك خبر جنگ‌ها به گوشتان خواهد رسید. اما پریشان نشوید، زیرا جنگ‌ها رخ خواهد داد؛ اما آخر دنیا در آن زمان نیست. (17)

قوم‌ها و ممالك جهان با یكدیگر به ستیز برخواهند خاست. (18)

در نقاط دور و نزدیك جنگ‌هاى بسیارى بروز خواهد كرد ولى این علامت فرا رسیدن آخر زمان نیست. (19)

6- زیاد شدن گناهان و مفاسد اخلاقى:
علامه مجلسى، در باب نشانه‏هاى ظهور، روایتى را از امام صادق (علیه السلام) آورده كه در آن، بیش از یكصد نوع گناه و انحراف اخلاقى، اجتماعى، اعتقادى و فرهنگى كه در دوران غیبت، دامنگیر جوامع اسلامى مى‏شود، پیشگویى شده است. از جمله: رشوه‏خوارى، قماربازى، شرابخوارى، زیاد شدن زنا، لواط، قطع صله رحم، سنگدل شدن مردمان، اهتمام مردم تنها به شهوت و شكم، از میان رفتن شرم، نپرداختن زكات و خمس، كم‏فروشى، بى‏اعتنایى به اوقات نماز، آراستن مساجد به زیورآلات، گزاردن حج‏ به انگیزه‏هاى مادى و براى غیر خدا، رعایت نكردن احترام بزرگترها، پیروى از ثروتمندان، صرف كردن سرمایه‏هاى عظیم در فساد و ابتذال و بى‏دینى، چاپلوسى و تملق‏گویى و ... (20)

در باور مسیحیان نیز به افزایش گناه و فساد به عنوان نشانه‏هاى ظهور و حوادث آخرالزمان اشاره شده است:

این را نیز باید بدانى كه در زمان‌هاى آخر، مسیحى بودن بسیار دشوار خواهد بود زیرا مردم خداپرست، پول‏دوست، مغرور و متكبر خواهند بود، و خدا را مسخره كرده، نسبت‏ به والدین نامطیع و ناسپاس خواهند شد و دست‏ به هر عمل زشتى خواهند زد. مردم سنگدل و بى‏رحم، تهمت‏زن و ناپرهیزكار، خشن و متنفر از خوبى خواهند بود و كسانى را كه مى‏خواهند زندگى پاكى داشته باشند به باد تمسخر خواهند گرفت. در آن زمان، خیانت در دوستى امرى عادى به نظر خواهد آمد، انسان‌ها خودرأى، تندخو و مغرور خواهند بود و عیش و عشرت را بیشتر از خدا دوست‏ خواهند داشت. به ظاهر افرادى مومن، اما در باطن بى‏ایمان خواهند بود. فریب اینگونه اشخاص خوش ظاهر را نخور.
(21)
بسیارى برخاسته، خود را نبى معرفى خواهند كرد و عده زیادى را گمراه خواهند نمود، گناه آنقدر گسترش پیدا خواهد كرد كه محبت ‏بسیار سرد خواهد شد. (22)

كلام آخر:
با توجه به این نشانه‏ها و نیز علائمى دیگر كه بى‏شك واقع خواهد شد و معصومین (علیهم السلام) به آنها اشاراتى فرموده‏اند، به نزدیكى باور مسلمانان و مسیحیان پیرامون موضوع آخرالزمان پى مى‏بریم و این امر مى‏تواند سرآغازى براى مطالعه‏اى دقیق‏تر در خصوص مهدویت‏ باشد. ان‏شاءالله

***
پى‏نوشت‌ها: 

1- در انتظار موعود، ص‏103.
2- متى، 24: 30 و 31. 
3- بحارالانوار، ج‏52، ص‏240.
4- بحارالانوار، ج‏52، ص‏230. 
5 - عصر ظهور، ص‏297.
6- لوقا، 17: 28 و 29 و 30.
7- حوزه، ش‏71، ص‏262.
8- ارشاد، ج‏2، ص‏371.
9- بحارالانوار، ج‏52، ص‏300.
10- موعود، ش‏31، دجال (آنتى كریست در كتاب مقدس).
11- رساله اول یوحنا، 2: 18.
12- رساله اول یوحنا، 2: 18.
13- منتخب‏الاثر، ص‏444.
14- مرقس، 13: 24، 25، 26.
15- روزگار رهایى، ص‏894 (به نقل از الحاوى للفتاوى، ج‏2، ص‏136).
16- همان، ص‏896.
17- متى، 24: 6.
18- متى، 24: 7.
19- مرقس، 12: 7.
20- حوزه، ش‏71، ص‏27 .
21- نامه دوم پولس به تیمورتائوس، 3.
22- متى، 24: 11، 12، 13. 

***
منابع و مآخذ: (به ترتیب اهمیت در نقل مطالب)

1. CD نور، 2، جامع‏الاحادیث - مركز تحقیقات كامپیوترى علوم اسلامى.
2 . انجیل عیسى مسیح (ع).
3 . كامل، سلیمان، روزگار رهایى، ترجمه على‏اكبر مهدوى‏پور.
4 . كورانى، على، عصر ظهور، ترجمه عباس جلالى، سازمان تبلیغات اسلامى، چاپ دوم 1371.
5 . شفیعى سروستانى، ابراهیم، در انتظار موعود، مؤسسه فرهنگى موعود، چاپ اول 1376.
6 . حوزه، شماره 71 و 70 ویژه‏نامه حضرت بقیة‏الله‏الاعظم (عج)، مهر، آبان، آذر و دى 1374.
7 . موعود، شماره 31، فروردین و اردیبهشت 1381 (دجال: مترجم اسماعیل نعمت‏الهى).